ไม่อนุญาตให้คุณมองเห็นลิงค์ สมัครสมาชิก หรือ ล็อกอิน
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
ขณะที่ชายคนหนึ่งขัดล้างรถอย่างขมักเขม้น.....ลูกชายวัย 4 ขวบ. เก็บก้อนหินขึ้นมา....แล้วบรรจงขูดขีดไปบริเวณข้างตัวรถ....พักใหญ่ต่อมา.....เมื่อพ่อได้ยินเสียงครูดก้อนหินกับตัวรถ...ก็เกิดความฉุนเฉียว โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ...กระชากมือลูกมา...ตีลงบนมือน้อยๆ นับครั้งไม่ถ้วน...โดยไม่ทันนึกว่าตนนั้นถือก้อนหินก้อนที่ลูกนั้นนำมาขูดกับรถอยู่ในมือ....ณ โรงพยาบาล....นิ้วมือลูกชายถูกตัดออก เพราะ....กระดูกแตก....!!!!จนหมอไม่สามารถเชื่อมต่อได้ขณะที่พ่อเดินเข้ามลูกน้อยในห้อง...ลูก...มองพ่อด้วยสายตาอันปวดร้าว...แล้วถามพ่อว่า.."คุณพ่อครับ เมื่อไหร่นิ้วของหนูจะยาวเหมือนเดิม..?"คำถามนั้น....เหมือนกับมีดกรีดลึกลงไปในหัวใจผู้เป็นพ่อ...เขารู้สึกละอายใจ รู้สึกผิด...และเสียใจต่อการกระทำของตนจนไม่อาจให้อภัย...เขาวิ่งกลับไปที่รถ....เตะๆๆๆมันจนสุดแรงเกิดโดยไม่ยั้งจนเหนื่อยหอบ...แล้วทรุดตัวลงนั่งอย่างเศร้าใจ...พลันสายตาเหลือบไปเห็นรอยขูดข้างรถ...เขาเบิกตากว้าง.! จ้องมองคำว่า "รักคุณพ่อ..!" น้้ำใสๆ เริ่มเอ่อแล้วรินอาบแก้ม...เขาเอามือปิดหน้า ร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับใจจะขาด...รุ่งขึ้น....ชายคนนั้นฆ้าตัวตาย..!!!! ....อารมณ์โกรธมีโทษมหันต์...ปัญหาของทุกคนในโลกนี้คือ....คนบางคน รักรถ หวงรถ หรือสิงของสิ่งอื่นที่มี ยิ่งกว่าห่วงใยลูก. หรือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน......จงจำเอาไว้ให้ดีว่า...."สิ่งของและวัตถุมีเอาไว้ให้ใช้...คนนั้นมีไว้ให้รัก..."
"สิ่งของและวัตถุมีเอาไว้ให้ใช้...คนนั้นมีไว้ให้รัก..."
ซึ้งมากครับ...แต่ไหงฆ่าตัวตายง่ายจัง น่าจะนั่งลงพักและคิดให้รอบคอบอีกนิดน่ะครับ ที่บ้านผม...ลูกๆทั้งเขียนทั้งฉีกวอลเปเปอร์...ยื่นดูแล้วก็บ่นกับแฟน แต่ก็บอกว่ารอเปลี่ยนทีเดียวแล้วกัน ดีน่ะเวลานั่งในรถไม่ขีดเขียนและฉีก...มีเศร้า
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ผมคนหนึ่งที่ใจร้อนเวลาลูกทำผิดก็จะทำโทษแรงๆต่อไปจะพยายามจะไม่ใจร้อน จะไม่ทำร้ายลูกแรงๆอีก ซึ้งมากครับ
อืม! ขอ coppy ไปโพสบ่างนะครับ