BMW E46 Thailand
พูดคุย แลกเปลี่ยน เฮฮา => พูดคุย สนทนาทั่วไป => ข้อความที่เริ่มโดย: kwan47 ที่ สิงหาคม 27, 2012, 19:14:31
-
คนเคยอยู่..อุ้มผาง เมื่อเอาความหลังมาเล่าก็อดคิดถึงคนเก่าๆที่เคยทำงานร่วมกันไม่ได้ .. เมื่อวันที่ 23-24 สิงหาที่ผ่านมา ก็คิดโครงการพาลูกน้องไปดูงานที่อุ้มผางผลาญงบประมาณ(ส่วนตัว)ซะเลย เป็นการทดสอบความดีที่เคยทำไว้ด้วยว่า ยังอยู่ยงคงกระพันอีกใหม ผลปรากฏว่า มีแต่คนเอ่ยคิดถึงเรา..แหะ ยังถามอีกว่า เมื่อไรจะย้ายกลับมาอีก แค่นี้ก็เป็นปลื้ม..
-
วันที่ไปปรากฎว่าฝนตกตลอดทาง ถนนกำลังปรับปรุงอยู่หลายช่วง ความจำในอดีตก็ถูกรีเซ็ตกลับมา 165 ก.ม.จากแม่สอด 1,219 โค้ง ผมจำได้ทุกโค้ง จำได้แม้ว่าโค้งใหนมีหลุม คนขับรถตู้ถึงกลับต้องขอร้องให้ผมขับแทน ก็เลยจัดให้ อากาศตามทางรู้สึกเย็นๆ เพราะเปิดกระจกวิ่ง สูดอากาศที่บริสุทธิ์ ใช้เวลากว่า 3 ช.ม. จนถึงอุ้มผาง
-
คิดถึงเด็กๆที่โรงเรียน สมัยอยู่ที่นั่นก็คอยหาทุนอาหารกลางวัน หาเสื้อผ้าบริจาคจากพวกเพื่อนๆที่เรียนโทที่รามฯมาให้พวกเขาไม่เคยขาด เด็กที่นี่บริสุทธิ์ ผ่องใส ไร้เดียงสา ยังไม่เคยรับรู้โลกภายนอก โรงเรียนนี้ ทีวี ก็ไม่มีดู ทะเลก็ไม่เคยเห็น ขาดโอกาศต่างจากเด็กในเมือง ที่น่าภูมิใจที่สุด ผู้ใหญ่ไชยา คนที่กว้างขวางที่สุดในอำเภออุ้มผาง คนที่เคยเป็นตัวแทนเยาวชนของอำเภออุ้มผางไปดูงานที่แคนาดา คนที่คนอุ้มผางทั้งอำเภอรู้จัก คนที่นะคะมวยผู้นำกระเหรี่ยงฝั่งพม่าให้ความไว้เนื้อเชื่อใจ มาให้การต้อนรับและนำคณะเราไปทุกที่ที่เราอยากไป
-
ผู้ใหญ่ไชยาคือคนที่คอยดูแลและช่วยเหลือผม เมื่อตอนที่ผมทำงานที่นี่ อายุเพียง 27 ปีเอง ชำนาญทั้ง 3 ภาษา (ไทย,กระเหรี่ยง,อังกฤษ) ทริปนี้ ..แกก็เลยพาผมและคณะข้ามแดนไปยังฝั่งเขตสู้รบของกองกำลังกระเหรี่ยง ดินแดนที่ไม่มีกฎหมายและรัฐธรรมนูญ มีแต่ความรู้สึกและกฎของ(กู)ล้วนๆ โรงเรียนของเขาสอนภาษาอังกฤษ สอนตามมี ตามเกิด แต่ขอบอก..สปีคภาษาอังกฤษได้เก่งกว่าคนจบโท ที่เมืองไทยเสียอีก(อย่างผม) เนื่องจากทุนน้อย ผมก็มีของบริจาคเท่าที่..กำลังจะมี แหระครับ เพราะสมัยนี้จะไปหวังขอใครเขา มันยาก แหระ.. ประกอบกับอายุมากแล้ว(48 ปี ม.6 รุ่นแรก) ก็อายๆเป็นธรรมดา(กระโปรงแดงนั่นเป็นครู นะครับ เงินเดือน 600 บาทต่อเดือน)ถ้าสงสารก็ต้องช่วยกันหาของบริจาค นะครับ
-
เอารถ 4x4 ของนะคะมวย คู่ปรับสารวัตรเฉลิม มารับคณะเรา ระยะทางเข้าไปในเขตพม่าหลายกิโลอยู่เจอพ่อ แม่ ลูก(ทารก)มาคลอดฝั่งไทย เดินเท้ากลับบ้าน ผู้ใหญ่ไชยาก็เลยรับไปด้วย ตัวพ่ออุ้มลูกแนบอก ดีใจสุดๆเลย ผมก็อิ่มใจ..
-
คิดถึงตอนขนเสื้อผ้า เครื่องเรียน เครื่องกีฬา และขนมไปบริจาคให้ศูนย์การเรียนเคลื่อนที่ ดอย โมโลตู่ ที่แม่แจ่ม บรรยากาศและความภูมิใจยังคงอยู่ ให้หวลกลับไปอีก ปลายปีนี้แน่นอนครับ :) ::)
-
พึ่งข้ามไปคุยกับพี่เสือ หลานคุณนะคะมวย ที่ฝั่งพม่า มาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเองครับ ถ้าจะค้ากับเค้าต้องให้แบ่งเงินบริจาคให้เด็กที่โรงเรียนด้วยครับ (นึกในใจเค้าก็ดีนะเนี่ยเพื่อนบอกว่ากองกำลังกลุ่มนี้เค้าค่อนข้างดูแลเด็กๆ) ขาไปเอา e46 ลุยลูกลังเข้าไปที่ท่า 6 แล้วข้ามไปฝั่งนู้น ฝนตกถนนเป็นโคลนเลย กลับออกรถจมโคลนไปครึ่งคัน ทำท่าจะติดหล่มหลายหน ช่วงล่างและระบบล้อ e46 ทึ่งมากหลุดออกมาได้ง่าย ๆ เลย น้อง ๆ 4WD เลย เดี๋ยวเข้า กทม. ต้องยกดูใต้ท้องซะหน่อยครูดลูกลังยาวตลอดทางเลย (น้ำตาเล็ดเลยพี่ท่านเค้าบอกรถเก๋งคัมรี่ของเค้ายังเข้าได้ แต่รถกรูมันเตี้ยยยย)
-
คราวหน้าถ้าพี่จะไปอีกรบกวนแจ้งข่าวด้วยนะครับ ผมจะเตรียมหาของฝากให้พี่ไปบริจาคด้วย พวกเด็กๆเค้าต้องการอะไรพี่บอกได้เลยนะครับ ผมจะพยายามหาให้ตามกำลัง อาจจะไม่มากมายอะไร สุดท้ายนี้ขอบคุณนะครับที่พี่ช่วยเป็นช่องทางหนึ่งที่ทำให้ผมมีโอกาสทำบุญช่วยพวกเค้าบ้าง :-X
-
อยากบริจาคเสื้อผ้าที่ไม่ได้ใช้เหมือนกันครับ (ของแฟนผมนะ) ตู้จะแตกแล้ว ถ้ามีไปอีก ประกาศไว้ได้เลยครับ ;)
-
ผมรับปากกับเด็กๆไว้ว่า ประมาณเดือนธันวาคม น้ำตกทีลอซูเปิดให้เข้าแล้ว จะพาเพื่อนๆ หาเสื้อผ้า และเงินจากผู้ใจบุญมาบริจาคให้ โดยเฉพาะรองเท้า(แตะ)เด็กๆและผู้ใหญ่ ไม่ค่อยมีใส่ อย่าน้อยใจในโชคชะตาเลย ภพที่แล้ว(ชาติที่แล้ว) ทำบุญมาน้อย จึงต้องมาเกิดอยู่ในป่าในเขา แต่พอมาถึงชาตินี้ ผมมีกรรมต้ต้องดั้นด้นเอาของมาให้ถึงในป่าในเขา (เป็นเรื่องของกรรมเวร)
-
ลุงปลัด ลุงคนนี้เค้ามองหน้าผม ครั้งหน้า พาเขามาด้วยนะครับ
-
เขาอยู่ป่า เขาก็มีความสุข เราอยู่ในเมือง บางครั้งก็ไม่มีความสุข เพราะเราต้องการมากกว่าที่เขาต้องการ เราจึงไม่เป็นสุข
-
กระเหรี่ยง KNU เค้าก็เชื่อว่า น้ำจะท่วมโลก เหมือนกัน เขาเตรียมพร้อมกว่าเรา ลำนี้เขาไปได้ครบทั้งหมู่บ้าน เอาอยู่...เอาอยู่ ผมเชื่อ... :-*
-
วีโก้ใครก็ไม่รู้ ..ล่ะ แต่เสร็จกระเหรี่ยงไป...แร้ว...
-
ผมเห็นทางแล้วน่าจะเอา e46 ไปลุยเล่นนะครับ คงเหนื่อยกันน่าดูเลยครับ555 :)) :)) :))