คือเรื่องประมาณว่า มีลูกน้องคนนึง ให้ชื่อว่า ก. ก.แม่งมาสายแทบทุกวัน อาทิตย์นึงทำงาน 6 วันสายซะ 5 วัน สายวันละครึ่ง ชม.
แรกๆปล่อยผ่าน หลังๆผมเริ่มมีมาตรการหักเงินแบบคิดราย ชม. ดีได้อยู่สักพัก อาการออกอีก เลยปรับมาตรการใหม่เป็นให้ทำงานทดแทน
ตอนเที่ยงเช่นสายครึ่ง ชม. ให้ทำงานจนเที่ยงครึ่ง เข้าบ่ายโมง ไอ้ ก. ไม่พอใจรู้สึกว่าตัวเองโดนแกล้ง (แต่แม่งไม่เคยปรับตัว ไม่เคยมาทัน)
เลยก่อหวอด ชวน ไอ้ ข. ค. ง. จ. อีก 4 คน รวมหัว ไปกินข้าวเที่ยงแล้วไม่เข้างานตอนบ่าย ผมอึ้งเลย (ได้ผลครับวิธีนี้ ยอมรับว่าอึ้ง)
มาวันนี้เรียกถามทั้ง 5 คนว่า ทำไมเมื่อวานไม่เข้ามาทำงานตอนบ่าย ทุกคนตอบตรงกันว่า "กินข้าวเที่ยงจนเลยเวลา ไม่อยากเข้ามาทำงานช่วงบ่ายสาย
เลยไม่เข้ามาครับ กลัวโดนเฮียด่า" ขึ้นสิครับ ตอบแบบนี้ทั้ง 5 คน เลยถามไปตรงนั้นเลยว่า การมาทำงานสายมันต้องโดนตำหนิเป็นธรรมดา
เป็นหลักสากล ไม่ว่าพวกมึงจะทำงานที่ บ. ไหน โรงงานอะไร ก็ตาม แต่นี่พวกมึงไม่สำนึก กลับประชดด้วยการไม่เข้างานเลยพร้อมกันทั้ง 5 คน
พวกมึงจะเอายังไง ถ้ารับกฎเรื่องการมาทำงานให้ตรงเวลา เรื่องง่ายๆแค่นี้ถ้ารับไม่ได้ เราคงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ใครรับไม่ได้ ขอให้เก็บของออกไป
ตอนนี้เลย ไม่ต้องอยู่ทำให้เสียเวลา
สรุปว่า สลดไป 4 คือ ข. ค. ง. จ. แต่หัวโจก คือไอ้ ก. ยังคงไม่สำนึก (ลึกๆคงรู้สึกว่าเฮียไม่ปลื้มมันตั้งแต่แรก) ปรากฎว่า เก็บของออกไปเลย
ช่างมันครับ มาเล่าให้ฟังเฉยๆ ผมว่า คนงานงี่เง่า คงเหมือนเนื้อเน่าที่ใกล้เป็นมะเร็ง ตัดได้ควรตัดเสียตั้งแต่มันยังหน่อเล็กๆนะครับ
ทุกคนคิดว่าผมคิดถูกมั้ย